گفت : " آنجا چشمه خورشید هاست

آسمان ها روشن از نور و صفا ست

موج اقیانوس جوشان فضا ست."

باز من گفتم که: "بالاتر کجاست؟"

 

گفت: "بالاتر جهانی دیگر است

عالمی کز عالم خاکی جداست

پهن دشت آسمان بی انتهاست"

باز من گفتم که: "بالاتر کجاست؟"

 

گفت: "بالاتر از آنجا راه نیست

زان که آنجا بارگاه کبریاست

آخرین معراج ما عرش خداست!"

بازمن گفتم که: "بالاتر کجاست!"

 

لحظه ای در دیگانم خیره شد

گفت: " این اندیشه ها بس نارساست!"

گفتمش: " از چشم شاعر کن نگاه

تا نپنداری که گفتاری خطاست:

 

دورتر از چشمه ی خورشید ها؛

برتر از این عالم بی انتها؛

باز هم بالاتر از عرش خدا

عرصه ی پرواز مرغ فکر ماست."