تو را می گویم ای چشمان دلبر،

که هستی بس دل افروز و دلارا؛

چو راز عشق خوانم از جبینت

نبینم در جهان مثل تو زیبا؛

چو موج اشک بر رخسارت آید

شوی در دلربایی همچو دریا؛

مبادا بنگرم در رهگذاری

شوی سوی زنی محو تماشا

مبادا بشنوم دور از من ای شوخ

خیالی با تو خلوت کرده تنها

شود پژمرده رخسار من از درد

چو بینم گشته ای معبود دل ها

اگر روزی کنی جز یاد من یاد:

"بسازم خنجری نیشش ز پولاد."