با شما، ای ستارگان سحر
با شما، اشک های دختر ماه،
که بسی گفته ام برای شما
سخن عشق، با زبان نگاه
با تو ای ماه، شمع محفل عشق
ای گواه دل شکسته ی من
که تو شب ها در آسمان بودی
شاهد رنج جان خسته ی من
با شما، ای شکوفه های بهار!
ای گرانمایه کودکان خدا،
که فراموش کرده ام غم خویش
هر زمان بوده ام کنار شما!
با تو ای مرغ حق! که شب بودیم
هر دو در کار خویش مستغرق،
من همه سر بر آستانه ی عشق
تو همه ناله در نیایش حق
با تو ای صبح دلفریب بهار!
دلربا چون تبسم گل من،
که تو هر صبح می شدی مبهوت
ز آن همه محنت و تحمل من،
با تو ای بلبل! ای رفیق شفیق
شهره چون من به عشق و شیدایی
که من و تو دو همزبان بودیم
مونس رنج های تنهایی،
با تو پروانه! ای که در ره وصل
شعله ی شمع از تو پر می سوخت،
آتش عشق من نمی دیدی
که مرا پای تا به سر می سوخت
با تو ای آرزوی خاک شده!
ای ز کف رفته چون جوانی من!
که جمال تو روح می بخشید
در جوانی به زندگانی من!
با تو ای دل! که از دریچه چشم
روی او را نگاه می کردی،
می نشستی و آه می کردی
روز من را سیاه می کردی
با تو ای رنج! ای که در همه حال
همه جا در کنار من بودی!
با تو ای غم! که روز و شب همه جا
در همه حال یار من بودی،
با تو ای عشق! ای که می لرزد،
دلم از نام آسمانی تو!
می درخشد در آسمان حیات
پرتو ذات جاودانی تو!
با تو ای کوه! با تو ای جنگل
با تو ای دشت! با تو ای دریا!
با تو ای چشمه، با تو ای مهتاب،
با تو ای بید، با تو ای صحرا،
با شما ای بنفشه های قشنگ
با شما ای کبوتران سپید
با تو ای آسمان پهناور!
با تو ای ابر! با تو ای خورشید!
با شما، می کنم وداع، وداع
می گریزم، به خلوت ابدی!
از کسی در جهان ندیده وفا
به کسی در جهان نکرده بدی
زندگی هرچه سخت و تلخ بود
گر محبت کنیم، شیرین است،
تا به جز دشمنی نمی بینم،
به خدا مرگ بهتر از این است
می دهد ذره ای محبت و مهر
لطف و رونق به عمر فانی ما
تا از این ذره می کنیم دریغ
وای بر ما و زندگانی ما!
دکلمه: بدون فایل صوتی
قالب شعر: چهار پاره
وزن عروضی:
ثبت نشده
بحر: