در چمن ای دل چومن غير از گل یكرومباش

گر چومن بكروشدی دربند رنگ و بو مباش 

تانخوانندت بخوان هرجامشوبی وعده سبز

تا نبینی رنگ زردی چون گل خودرو مباش

 گاه سرگردانی و هنگام سختی بھر فکر 

ای سر شوریده غافل از سر زانو مباش 

نان ز راه دست رنج خویشتن آور بدست

گر کشی منت بجز منت کش بازو مباش

 از مناعت زیر بار گنبد مینا مرو

و ز قناعت ریزه خوار روضه مینو مباش 

چون تساوی در بشر اسباب خير عالم است 

بی تفکر منکر این مسلك نیکو مباش

 راست بین گوشه گیر از جفت خودشو همچو چشم

 کج رو بالا نشین پیوسته چون ابرو مباش

 شیرغازی را در این شمشیر بازی تاب نیست 

یا سپر افکن به میدان یا سلامت جو مباش

 فرخی بهر دو نان در پیش دونان هیچوقت 

چاپلوس و آستان بوس و تملق گو باش