همین بس است ز آزادگی نشانه ی ما

که زیر بار فلک هم نرفته شانه ی ما

ز دست حادثه پامال شد به صد خواری

هر آن سری که نشد خاک آستانه ی ما

میان این همه مرغان بسته پر مائیم

که داده ایم جور تو بر باد آشیانه ما

هزار عقده ی چین را یک انقلاب گشود

ولی به چین دو زلفت شکست آشیانه ما

اگر میان دو همسایه کشمکش نشود

رود بنام گرو، بی قباله خانه ی ما

به کنج دل زغم دوست گنج ها داریم

تهی مباد از این گنج خزانه ی ما

در این وکیل و وزیر ای خدا اثر نکند

فغان صبحدم و ناله شبانه ی ما

برای محو تو ای کشور خراب بس است

همین نفاق که فتاده در میانه ی ما