ما خیل تهی دست جگر گوش بختیم 

سرگرم نه با تاج ونه پابند به تختيم 

آزادی ایران که درختی است کهن سال

ما شاخه نسو رسته آن کهنه درختیم

 در صلح و صفا گرمتر از موم ملایم 

با جنگ و جفا سرد تر از آهن سختیم

 پوشید جهان خلعت زیبای تمدن

ما لخت و فرو مایه از آنیم که لختیم

 تا جامه ناپاك تن آغشته بخون نیست

ما پیش جهان تن بتن آلوده ز رختیم