مو بمو شرح غمت روزی که بادل گفته ایم 

همچو تار طره ات سرتا قدم آشفته ایم 

فصل گل هم گردل تنگم نشد وا نی شکفت

ما و دل نا عمر باشد غنچه نشکفته ایم

 از شکاف سینه ما کن نظر تا بنگری

گنج مهرت را چسان در کنج دل بنهفته ایم 

شاهد زیبای آزادی خدایا پس کجاست 

مقدم او را به جانبازی اگر پذرفته ایم 

تا مگر خاشاك بیداد و ستم کمتر شود

بارها این راه را با نوك مژگان رفته ایم 

از کجا دانیم حال مردم بيدار چیست

ما که یك عمری زاشك چشم در خون خفته ایم

فرخی باشد اگر در شهر گوش حق نیوش

خوب می داند که ما در حقایق سفته ایم

این مصرع را چنین هم سروده است؛ تامگر از دامن دل بگذرد خاشاك غم