چراغک / میرزا محمد فرخی یزدی(تاج الشعرا)/مجموعه شعر دیوان فرخی یزدی/شوریده دل به سینه بعنوان کارگر
<nav dir="rtl" class="breadcrumb-nav"> <ul dir="rtl"> <li><a href="https://cheraghak.com">چراغک</a></li> <li><a href="?mohammad_farrokhi_yazdi">میرزا محمد فرخی یزدی(تاج الشعرا)</a></li><li><a href="?mohammad_farrokhi_yazdi/divan_farrokhi_yazdi">مجموعه شعر دیوان فرخی یزدی</a></li><li><a href="?mohammad_farrokhi_yazdi/divan_farrokhi_yazdi/shorideh_del_be_farokhi">شوریده دل به سینه بعنوان کارگر</a></li> </ul> </nav>

شوریده دل به سینه بعنوان کارگر

شوریده دل به سینه بعنوان کارگر

 شورید و گفت جان من و جان کارگر

شاه و گدا فقیر و غنی کیست آنکه نیست

محتاج زرع زارع و مهمان کارگر 

سرمایه دار از سر خوان راندش زجور

 با آنکه هست ریزه خور خوان کارگر

درخزخزیده خواجه، کجا آیدش بیاد

 پای برهنه پیکر عریان کارگر

 با آنکه گنجها برد از دسترنج وی

 پامال می کند سر و سامان کارگر

آتش به جان او مزن از باد كبر وعجب

 ای آنکه همچو آب خوری نان کارگر

 ترسم که خانه ات شود ای محتشم خراب

 از سیل اشک دیدۂ گریان کارگر

 با کاخ رفعت تو بسوزد ز نار قهر

 از برق آه سینه سوزان کارگر

 کی آن غنی که جمع بود خاطرش مدام

 رحم آورد به حال پریشان کار گر

ای دل فدای کلبه بی سقف بذرکار 

وی جان نثار خانه ویران کارگر

 

دکلمه: بدون فایل صوتی

قالب شعر: غزل

وزن عروضی:

ثبت نشده

بحر:


دیدگاه مخاطبین