باد می گردد و در باز و چراغ است خموش

خانه ها یکسره خالی شده در دهکده اند.

بیمناک است به ره بار بدوشی که به پل

راه خود می سپرد

پاس تا سر شکمان تا شبشان

                                            شاد و آسان گذرد.

بگسلیده ست در اندوده ی دود

پایه ی دیواری

از هر آن چیز که بگسیخته است

نالش مجروحی

یا جزع های تن بیماری است

و آنکه بر پل گذرش بود به ره مشکل ها

هر زمان می نگرد

پای تا سرشکمان تا شبشان

                                          شاد و آسان گذرد.

پای تا سرشکمان تا شبشان

شاد و آسان گذرد

باد می گردد و در باز و چراغ است خموش

خانه ها یکسره خالی شده در دهکده اند.

رهسپاری که به پل داشت گذر می استد

زنی از چشم سرشک

مردی از روی جبین خون جبین می سترد.

                                                                                 1328