چراغک / علی اسفندیار(نیما یوشیج)/مجموعه شعر نیما یوشیج/بز ملاحسن
<nav dir="rtl" class="breadcrumb-nav"> <ul dir="rtl"> <li><a href="https://cheraghak.com">چراغک</a></li> <li><a href="?nima-yooshij">علی اسفندیار(نیما یوشیج)</a></li><li><a href="?nima-yooshij/divan_nima_yooshij">مجموعه شعر نیما یوشیج</a></li><li><a href="?nima-yooshij/divan_nima_yooshij/boze_mola_hasan">بز ملاحسن</a></li> </ul> </nav>

بز ملاحسن

بز ملا حسن مسئله گو

چو به ده از رمه می كردی رو

داشت همواره به همره پس افت

تا سوی خانه ،‌ ز بزها ، دو سه جفت

بز همسایه ،‌بز مردم ده

همه پر شیر و همه نافع و مفت

شاد ملا پی دوشیدنشان

جستی از جای و به تحسین می گفت

مرحبا بز بزك زیرك من

كه كند سود من افزون به نهفت

روزی آمد ز قصا بز گم شد

بز ملا به سوی مردم شد

 

جست ملا ،‌ كسل و سرگردان

همه ده ، خانه ی این خانه ی آن

زیر هر چاله و هر دهلیزی

كنج هر بیشه ،‌به هر كوهستان

دید هر چیز و بز خویش ندید

سخت آشفت و به خود عهد كنان

گفت : اگر یافتم این بد گوهر

كنمش خرد سراسر استخوان

ناگهان دید فراز كمری

بز خود را از پی بوته چری

رفت و بستش به رسن ،‌زد به عصا

بی مروت بز بی شرم و حیا

این همه آب و علف دادن من

عاقبت از توام این بود جزا

كه خورد شیر تو را مرده ده ؟

بزك افتاد و بر او داد ندا

شیر صد روز بزان دگر

شیر یك روز مرا نیست بها ؟

 

یا مخور حق كسی كز تو جداست

یا بخور با دگران آنچه تراست

 

دکلمه: بدون فایل صوتی

قالب شعر: مثنوی

وزن عروضی:

ثبت نشده

بحر:


دیدگاه مخاطبین