چراغک / علی اسفندیار(نیما یوشیج)/مجموعه شعر نیما یوشیج/حکایت*
<nav dir="rtl" class="breadcrumb-nav"> <ul dir="rtl"> <li><a href="https://cheraghak.com">چراغک</a></li> <li><a href="?nima-yooshij">علی اسفندیار(نیما یوشیج)</a></li><li><a href="?nima-yooshij/divan_nima_yooshij">مجموعه شعر نیما یوشیج</a></li><li><a href="?nima-yooshij/divan_nima_yooshij/hekayat_nima">حکایت*</a></li> </ul> </nav>

حکایت*

با جاهلی و فلسفی افتاد خلافی

 چونان که بس افتد به سر لفظ کرانه

هر مشکل کان بود بر آن کرد جوابی

 مرد از ره تعلیم و نه علم بچگانه

در کارش آورد دل از بس شفقت برد

بر راهش  افکند هم از روی نشانه

خندید به سخریه بر او جاهل و گفتنش:

 هر حرف که گویی همه یاوه است و ترانه

در خاطرش افتاد از او مرد که پرسد:

تو منطق خواندستی بیش و کم یا نه؟

زین مبحث حرفی ز کسی هیچ شنیدی

یا آن که ترا مقصد حرف است و بهانه؟

رو بر سوی خانه ببرد کور اگر او

بر عادت پیشین بشناسد ره خانه

جوشید بر او جاهل: کاین ژاژ چه خایی؟

بخشید بر او مرد زهی منطقیانه

گویند: که بهتر ز خموشی نه جوابی است

با آن که نه با معرفتش هست میانه

ما را گنهی نیست به جز ره که نمودیم

پیداست وگر نیست در این راه کرانه.

                                                                                         1330

 

دکلمه: بدون فایل صوتی

قالب شعر: غزل

وزن عروضی:

ثبت نشده

بحر:


دیدگاه مخاطبین