چراغک / علی اسفندیار(نیما یوشیج)/مجموعه شعر نیما یوشیج/جامه ی نو
<nav dir="rtl" class="breadcrumb-nav"> <ul dir="rtl"> <li><a href="https://cheraghak.com">چراغک</a></li> <li><a href="?nima-yooshij">علی اسفندیار(نیما یوشیج)</a></li><li><a href="?nima-yooshij/divan_nima_yooshij">مجموعه شعر نیما یوشیج</a></li><li><a href="?nima-yooshij/divan_nima_yooshij/jameyeno_nima">جامه ی نو</a></li> </ul> </nav>

جامه ی نو

یکی جامه آن مرد خیاط دوخت

قضا را تن صاحب جامه سوخت.

چو شد اوستا جانب مسکنش

بپوشاند آن دوخته بر تنش.

بنالید تن سوخته از نهاد.

که جامه چه بد دوختی اوستاد!

دمی چند بر وی ملامت گرفت

بدو گفت استاد: «نه جای شگفت

بود جامه ام گر چه خوش دوخته

خشونت کند در تن سوخته.

شود مایه ی عیب بسیار من

ز عیب تو باشد اگر کار من».

 

دکلمه: بدون فایل صوتی

قالب شعر: مثنوی

وزن عروضی:

ثبت نشده

بحر:

دیدگاه مخاطبین