دیری ست نعره می کشد از بیشه ی خموش

«کَک کی» که مانده گم.

 

از چشم ها نهفته پری وار

زندان بر او شده است علفزار

بر او که او قرار ندارد

هیچ آشنا گذار ندارد.

 

اما به تن درست و برومند

«کَک کی» که مانده گم

دیری ست نعره می کشد از بیشه ی خموش.