بیچاره خرک، دید در آن گوشه ی دشت

فیل آمد و آسان ز سر آب گذشت.

دانست چو در پی سبب جستن شد

سنگینی او باعث بگذشتن شد.

یک روز گه بار او بسی بود وزین

افتاد در آب و بود غافل از این

اول بارش ربود آن سیل مدید

وانگه وی را فکند و در ورطه کشید.

گفت: ار بر هم، بیایم از آب مفر

فیلی نکنم، هم آنچنان باشم خر.

از بار وزین کس نجویم سودی

سنگینی ذاتی است که دارد بودی.

                                                                رشت 4 آبان 1308