چراغک / علی اسفندیار(نیما یوشیج)/مجموعه شعر نیما یوشیج/می خندد
<nav dir="rtl" class="breadcrumb-nav"> <ul dir="rtl"> <li><a href="https://cheraghak.com">چراغک</a></li> <li><a href="?nima-yooshij">علی اسفندیار(نیما یوشیج)</a></li><li><a href="?nima-yooshij/divan_nima_yooshij">مجموعه شعر نیما یوشیج</a></li><li><a href="?nima-yooshij/divan_nima_yooshij/mikhandad">می خندد</a></li> </ul> </nav>

می خندد

سحر هنگام، کاین مرغ طلایی

نهان کرده ست پرهای زرافشان

طلا در گنج خود می کوبد، اما

نه پیدا در سراسر چشم مردم.

من آن زیبا نگارین را نشسته در پس دیوارهای نیلی شب

درین راه درخشان ستیغ کوه¬های ...* می شناسم

می آید بر کنار ساحل خلوت و خاموش

به حرف رهگذران می دهد گوش.

 

نشسته در میان زورق زرین

برای آن که بار دیگر از من دل رباید

مرا در جای می پاید.

می آید چون پرنده

سبک نزدیک می آید.

می آید، گیسوان آویخته،

ز گرد عارض مه ریخته خون

می آید، خنده اش بر لب شکفته،

بهاری می نمایاند به پایان زمستان.

می آید، بر سر چله کمان بسته،

ولی چون دیده ی من می رود در ...* تندتر بندد

نشسته سایه ای بر ساحالی تنها،

نگار من به او ز دور میخندد.

                                                                                1318

 

دکلمه: بدون فایل صوتی

قالب شعر: نیمایی

وزن عروضی:

ثبت نشده

بحر:


دیدگاه مخاطبین