وقت است نعره ای به لب، آخر زمان کشد
نیلی در این صحیفه، بر این دودمان کشد
سیلی که ریخت خانه ی مردم ز هم، چنین
اکنون سوی فرازگهی، سر چنان کشد.
برکنده دارد این بنیان سست را
بردار از زمین هر نادرست را.
وقت است ز اب دیده که دریا کند جهان
هولی در این میانه، مهیا کند جهان
بس دست های خسته در آغوش هم شوند
شور نشاط دیگر برپا کند جهان ...
1320
دکلمه: بدون فایل صوتی
قالب شعر: ترجیع بند
وزن عروضی:
ثبت نشده
بحر: