ز یاد تو نرود

دو سال رفت ز عمر تو قره العینا

که کرد دست پدر روز و شام خشگ و ترت

پدرنه، مطبخی ای، مطبخی نه، حمالی

که هیچ نگذرد این روزگار از نظرت

ز یاد من نرود بی گناهی پسرم

ز یاد تو نرود نیز خدمت پدرت

اگر به زحمتی بود، بود از سر مهر

که بود سینه ی من در هر آتشی سپرت

من آنچه خواهم از تو، درستی است و صفا

چو شاخ ذوق در آمد بکار....

گذار از ره فهم از پی عنایت خلق

بجای آنکه فتد بر مزار من گذرت 

ز یاد تو نرود، بود حرف من با دل

که گشت خواهد بعذد از با ثمر پسرت

چو این بدانی با مطبخی سلام فرست

سلام باد مرا نیز بر تو و ثمرت

13 اسفند 1323