شب، در آن جنگل ساكت سرد

برف و تاريكي و سوز و سرما

باد يخ بسته هنگامه مي كرد

بسته برف و سياهي ره ما

 

با رفيقي در آن تيره جنگل

راه گم كرده بوديم و در دل

حسرت آتش سرخ منقل

آتشي بود جانسوز بر دل

 

راستي، بود اين همدم من

پهلواني به سان تهمتن

قهرماني جسور و قوي تن

سينه پولاد و بازو چو آهن

 

منكر عشق و شوريدگي ها

بي خيال از غم زندگاني

دل در آن سينه چون سنگ خارا

غافل از كيمياي جواني

 

من، جواني پريشان و عاشق

سخت شوريده، دلداده، شاعر

زندگي درهم و ناموافق

رنج وغم ديده، آشفته خاطر

 

او همه قدرت و پهلواني

من همه عشق و شوريدگي ها

من شده پير اندر جواني

او از اين بي خيالي توانا

 

باد يخ بسته هنگامه مي كرد

ما خزيده پناه درختي

شب، در آن جنگل ساكت سرد

خورده بوديم سرماي سختي

 

آن قوي پنجه از سوز سرما

عاقبت گشت بي حال و بیهوش

من در انديشه ي آن دلارا

كرده سرما و دنيا فراموش

 

آتش عشق آن يار زيبا

شعله ور بود در سينه ي من

تا رهانيد جانم ز سرما

جاودان باد گنجينه ي من