به ناپختگان ، چند جوشم بمهر؟!
ز روشندلان، چند گیرم سراغ؟!
هوس، نامراد است و دل بی امید
قدم، نا توان است و ره بی چراغ!
سخنها، فرومانده در اشک گرم
فغانها، فرو خفته در سوز آه
خدا را! بگوش که خوانم سرود؟!
خدارا! بسوی که آرم پناه؟!
ازین آشنایان(دریغا دریغ)
یکی با دلم آشنائی نداشت
زبانم زبان خدا بود و خلق
وقوف زبان خدائی نداشت!
ازین آشنایان(دریغا دریغ)
نکوشید کس جز به آزار من
چو تیر از دلم خونفشان، پر کشید
برآسود از ننگ دیدار من
کنون، در سراشیب لغزان عمر
منم باز و تشویش این پرتگاه
خدا را! بمهر که بندم امید؟!
خدارا! بسوی که آرم پناه؟!
دکلمه: بدون فایل صوتی
قالب شعر: چهار پاره
وزن عروضی:
ثبت نشده
بحر: