چون بوم پر شکسته، درین عید پر امید
بنشسته ام به دخمه ی اندوهبار خویش
بنشسته ام که «سال نو» آید ز در فراز
وز دوش خسته، در فکند کولا بار خویش
گیرد عرق ز چهره ی پوشیده از غبار
بشکافتم بحیرت و بشناسدم درست
دست بشانه کوبید و جنباندم که: «خیز!»
«این پشته، زاد محنت یکساله راه تست»
«بس رنج گونه گونه که بر بسته دست بخت»
«در این شگفت بار امانت بنام تو»
«بس سرنوشت تیره که چون مار خوشه زار»
«بگشاده کام تشنه به امید گام تو»
«پارینه رفت...بر کف من از سبوی عمر»
«جامی بنامرادی آینده نوش کن»
«سالی دگر بمان و درین انتظار تلخ»
«برکام ناشکفته بحسرت خروش کن»
چون بوم پرشکسته درین عید بی امید
شادم که آفریده نگیرد سراغ من
شادم که مرگ تیره درین شام سرمه فام
بیرون کشد دو چشم و دمد بر چراغ من
دکلمه: بدون فایل صوتی
قالب شعر: چهار پاره
وزن عروضی:
ثبت نشده
بحر: