کار از تو ای امید عبث پیوند

هرگز نرفت، جز به گرانجانی

از یاریت به تجربه بیزارم

ناکامی است و رنج و پشیمانی!

 

زیباست گیسوان تو خورشید

هرچند سایه گستر و شبگون نیست

لیک این شکسته چنگ فریب آهنگ

در خورد نغمه های فریدون نیست

 

هرگه، که زخمه برتو در افشاندم

از هم گسیخت رشته ی زرتارت

خون،در رگت چگونه توانم ریخت

تا بشکنم سکوت گرانبارت؟!

 

باشور من، که رنج خدا سوز است

هرگز نکرد بانگ تو همکاری

شادی فزای عشرت خانمان باش

غم را چکار باتو و غمخواری؟!

 

گوش از دروغ گرم تو لبریز است

وان دلنواز وعده ی پر جادوت

هرچند در لفاف زر اندودی

تابوتی ای امید کهن تابوت