ای همه در فسونگری حیله به عشق من چرا؟!

گر بهوای خسروی در پی کوهکن چرا؟!

هر گل باغ زندگی بوی خوش دگر دهد

قصه ی ناز ارغوان در بر یاسمن چرا؟!

تا به وصال میرسد دست نیاز آتشین

بر تن ناز پرورت عاشق بوسه زن چرا؟!

زنبق دوش دلکشت چشمک بوسه میزند

سنبل تر فرو نهی بر گل نسترن چرا؟!

زان لب مست پر فسون قصه ی عاشقانه گو

در تب و تاب عاشقی بوسه ی بی سخن چرا؟!

گر، به صبا برده ای سوز دلم ز بیهشی

راز نهان ما چنین برسر انجمن چرا؟!

ایکه به پیچ و تاب ره بر در سادگی زنی

خامی اگر به دلبری پخته فوت و فن چرا؟!

خار جفا چو میزند آن دل نازکت بدل

ای دل نغمه ساز من بلبل این چمن چرا؟!

لرزش گوی سینه ات زیر پرند آتشین

میکشدم، که ناز خوش بر سر نارون چرا؟!

برهنه شو که در برم سینه به سینه بر نهی

ای گل ناز بسترم غنچه به پیرهن چرا؟!

داغ هزار بوسه ات بر تتن تشنه گر زنم

زنبق لاله پیکری دلبر سیتمن چرا؟!

ساغر اگر به یاد من بر سر ساغرش زنب 

بر رخ شوی خود دگر بوسه به یاد من چرا؟!

گویمت ای بنفشه مو کشته شدم به آرزو

این دل نازکم بجو خنده زنی که من چرا؟!