ایکه نگاه آشنا بر رخ آشنا کنی

حلقه ی آشتی مزن کان در بسته وا کنی

وعده شکستنت دلم بر غم بیکرانه رفت

بهر بهانه تا بکی اینهمه دست و پا کنی

دلقک بینوا نیم ای بت شنگ خوش ادا

تا گل باغ خنده ام زان دا بیحیا کنی

شاعر سرکشم اگر سر به رهت نهاده ام

بر سر وعده بایدت از دل و جان وفا کنی

یکدله گر نمیزنیسینه به عشق آتشین

به که ز دام عاشقی مرغ دلم رها کنی

گوهر شعر ولکشم تاج شهنشهی بود

بیهده کی توانیش شیشه ی بی بها کنی

ایکه به مهر کودکان بسته دلی یکان یکان

صرفه بری ازین دکان وام من ار ادا کنی

بوسه زنم به روی تو ویژه به نزد شوی تو

بوسه دهی که خوش خوشم بر سر ماجرا کنی

شرم ندارد از خدا بنده که سرکشی کند

بنده ی سرکشی چرا وا همه از خدا کنی

تشنهی آن لبم بیا گرچه هلاک رنجشم

تا سرآب زندگی با دل من صفا کنی

وصل تو گر طلب کنم وعده کجا دهی بگو

ایکه گدای چون مرا یکشبه پادشا کنی