دوش، از دل شوریده سراغی نگرفتی

بر سینه، غمی هشتی و داغی نگرفتی

ای چشم و چراغ شب تاریک فریدون

افتادم و دستم به چراغی نگرفتی

پائیز دل انگیز سبکسایه، گذر کرد

بر کام دلم، گوشه ی باغی نگرفتی

روزان و شبانت، همه در مشغله بگذشت

لختی ننشستی و فراغی نگرفتی

در حسرت آغوش تو خون شد دل ویکروز

در بازوی من، دامن راغی نگرفتی

برگو چه شد ای بلبل خوش نغمه، که از لطف

دیگر خبر از لانه ی زاغی نگرفتی

گلزار فریدونی و این طرفه که یک عمر

بوئیدنت و ا  را به دماغی نگرفتی