تا بگسلانم از دل این پیوند نافرجام را

گستاخی از می بایدم ساقی بمن ده جام را

به به! عجب نوری شدم سرمست مخموری شدم

شوقی شدم، شوری شدم تا پاره کردم دام را

تا کی چو مرغ خانگی اندر غم بیدانگی

برخیز و بر دیوانگی روزی دو، برزن گام را

برگیر در کف، خامه ها صد نغمه زن در چامه ها

روشن کن از هنگامه ها این عشق بی هنگام را

ای مهربان دلدار من دلسوز من غمخوار من

بوسی دوکن در کار من تا از تو گیرم کام را

سر تا به پا، در آتشم لوطم، ترم، شنگم، خوشم

رسوا دلم، عاشق و شم بستان ز من، آرام را

وای ار به سویم رو کنی بازو درین بازو کنی

سرمست آن گیسو کنی این جان عطر آشام را

امشب، به حالی دگرم از باده کن وحشی ترم

تا برتنت خوش خوش بردرم پیراهن گلفام را

شور منی، جوش منی پیمانه ی نوش منی

تا دور از آغوش منی پر بوسه کن پیغام را

ار روز روشن در تبم دلبسته راز شبم

گر لب  گذاری بر لبم عاشق ترم این شام را

تا در غم ناکامیم سودی چه از خوشنامیم؟

خواهی که سوزی خامیم؟ آلوده کن این نام را

جان فریدون پر زند زان حلقه کو بر در زند

تا حلقه بر پیکر زند آن یاسمین اندام را