تاریکی پیچک وار به چپر ها پیچید. به حناها. افراها

و هنوز، ما در کشت، در کف داس

ما ماندیم، تا در رشته شب از گرد چپر ها وا شد، فردا شد

.روز آمد و رفت

تاریکی، پیچک وار، به چپر ها پیچید، به حناها، افراها

و هنوز، یک خوشه کشت، در خور چیدن نه، یاد رسیدن نه

و هزاران روز، و هزاران بار

تاریکی، پیچک وار، به چپر ها پیچید. به حناها، افراها

پایان شبی، ما در خواب، یک خوشه رسید، مرغی چید

آواز پرش بیداری ما: ساقه لرزان پیام.