1با دل آغشته در خون گرچه خاموشیم ما

لیک چون خُم دهان کف کرده در جوشیم ما

ساغر تقدیر ما را مستِ آزادی نمود

زین سبب از نشئه ی آن باده مدهوشیم ما

گر توئی سرمایه دار باوقارِ تازه چرخ

کهنه رندِ لات و لوت خانه بر دوشیم ما

همچو زنبور عسل هستیم چون ما لاجرم

هر غنی را نیش و هر بیچاره را نوشیم ما

نور یزدان هر مکان ، سر تا به پا هستیم چشم

حرف ایمان هر کجا ، پا تا به سر گوشیم ما

دوش زیر بار آزادی چه سنگین گشت دوش

تا قیامت زیر بارِ منت ِ دوشیم ما

حلقه بر گوش تهی دستان بُوَد گر فرخی

جُرعه نوش جام رندان ِ خطا پوشیم ما

1-این مصرع را اینطورهم سروده است: در قضایای کنونی گرچه خاموشیم ما