باز دلبر به دلم عزم شبیخون دارد

که برخ دیده شبی اشك و شبی خون دارد

 میرود غافل وخلقش زپی و من بشگفت 

کاین چه لیلی است که صد سلسله مجنون دارد

 پای خم دست پی گردش ساغز بگشای 

تا بدانی چه بسر گردش گردون دارد

 شور شیرین به همین تارك فرهاد شكافت 

 بلکه خسرو هم از آن پهلوی گلگون دارد

سرو خاك ره آن رند که با دست تهی

سطوت قارنی و ثروت قارون دارد

چشم فتان تو نازم که به هر گوشه هزار

چون من گوشه نشین و اله و مفتون دارد

خواری و زاری و آوارگی و دربدری 

 اینهمه فرخی از اختر وارون دارد