ای وطن پرور ایرانی اسلام پرست

همتی ز آنکه وطن رفت چو اسلام زدست

بیرق ایران از خصم جفاجو شده پست

دل پیغمبر را ظلم ستمکاران خست

خلفا را همه دل غرقه بخون است ز کفر

حال حیدر نتوان گفت که چون است ز کفر

گاه آن است که زین و لوله و جوش و خروش

که بپا گشته ز هر خائن اسلام فروش

غیرت توده اسلام در آید در جوش

همگی متحد و متفق و دوش بدوش

حفظ قرآن را بر دفع اجانب تازند

یا موفق شده یا جان گرامی بازند

مسجدار باید امروز کلیسا نشود

یا وطن فردا منزلگه ترسا نشود

سبحه زنارو حرم دیر بجبرا نشود

شور اسلامی بایست ، ولی تا نشود

بود ایران ستم دیده چو اسلام غريب

وین دو معدوم زجور و ستم اهل صليب

حبذا روزی کا سلام طرفداری داشت

چون رسول مدنی(ص) سید و سالاری داشت

صدق صدیقی و فاروق فداکاری داشت

عمرو زن مرحب کش حیدر کراری داشت

روی حق جلوه گر از حمزه نام آور بود

پشت اسلام قوی از مدد جعفر بود

ای خوش آن روز که ایران بد چون څلد برین

بود مستملكش از خطه چین تاخط چین

از کیومرثش بد روز سیامك تأمین

تا چه طهمورث وهوشنگ و جمش یار و معین

نی چو اكنون به تزلزل زد و ضحاك عدو

کاوه آهنگر و آن فر فریدونی کو

داشت امروز گر اسلام نگهبانی چند

با مسلمانی چون بوذر و سلمانی چند

یا که مانند زبیر اشجع شجعانی چند

کی شادی پامال از دستغرض رانی چند

غازیان احد و بدر مگر در خوابند

که به دنیا ز پی نصرت ما نشتابند

نیست چون سلم اگرخائن ودشمن چون تور

ایرج ایران ، زیشان ز چه آمد مقهور

اله اله چه شد آن غیرت کشواد غیور

قارنا ساما دیگر زچه خفتند بگور

گاه آن است که بر مام وطن مهر کنید

در گه کینه کشی ، کار منوچهر کنید

هرگز اسلام  نبد چنین خوار پیش ملل

سیف سیف الله اگر داشت کون حسن عمل

شد کجا سعد معاذ ابن معاذ ابن جبل

کو ضرار آن یل نام آور بی شبه و بدل

تا مصون دارد از حمله کفر ایمان را

زاهل انجیل بجان حفظ کند قرآن را