یک دم دل ما از غم، آسوده نخواهد شد

وين عقده بأسانی، بگشوده نخواهد شد

 تا فقر و غنا با هم، در کشمکش وجنگند 

اولاد بنی آدم ، آسوده نخواهد شد

 دروادی عشق از جان، تا نگذری ای سالك

این راه پر از آفت، پیموده نخواهد شد

 اندیشه کجا دارم، از تهمت نا پاکان 

چون دامن ما پاکست، آلوده نخواهد شد

 ای شاه رخ نیکو ، از خط جفا رخ شو 

کاین لکه تورا از رو، بزدوده نخواهد شد 

از گفته . ما و من شد تازه غم دیرین

این رسم کهن تا کی، فرسوده نخواهد شد

گر دشمن جان گردند، آفاق به جان دوست 

یکجو غم جانبازان ، افزوده نخواهد شد