در این رواق مقرنس نمای روی کبود

بر آن شدم که ز کار هنر بگیرم سود

بگویمت که چه بر سر شدم خیال به کشت

سخن برآمد و وقت حصاد کشته در ود

مرا برفت همه عمر در سر این کار

به فکر آنکه مگر خلق از آن بود خوشنود

خیال باطل بین تا چه دیدم آخر کار

چگونه هر عملم از آمل صفا بزدود

دلم اگرچه بسی سود ها  دید به چشم

یکی ز سودم کاو را به کف رضا ننمود

هرآنچه بود ز ظرافت زمن ربود سخن

هرآنچه بودم راحت ز من زمانه ربود