هیبره یک مرغ بدبوی است، آگنده شکم

بال و برهاش از پلیدی ها بچسببیده بهم

او خوراکش خون انسان است و می خوابد جدا

روی دیواری که بالا رفته است از خون ما

هز رمان از نوک او بانگی بر آید جانگداز

ما ز روی بیم جان داریم سوی او نیاز

و بدون فکر سودی و خیالی بارور

می پرستیمش بدو داریم از هرسو نظر

تا نیاید زاو فروپا روی ناهموار جا

سینه های ما است زیر پای ناهموارش وا

تا بخسبد، ما ز چشمان دور می داریم خواب

وز پی یک لحظه حظ اوست، عمریمان عذاب.

لیک وقت واپسین، کاو می شود از ما جدا

می گشاید بال و می دارد دهان گند وا

می پرد و آب و هوا را زهرآگین می کند

تلخ بر ما زندگانی های شیرین می کند.

                                                 آذر 1319