چراغک / علی اسفندیار(نیما یوشیج)/مجموعه شعر نیما یوشیج/نعره ی گاو
<nav dir="rtl" class="breadcrumb-nav"> <ul dir="rtl"> <li><a href="https://cheraghak.com">چراغک</a></li> <li><a href="?nima-yooshij">علی اسفندیار(نیما یوشیج)</a></li><li><a href="?nima-yooshij/divan_nima_yooshij">مجموعه شعر نیما یوشیج</a></li><li><a href="?nima-yooshij/divan_nima_yooshij/nareye_gav">نعره ی گاو</a></li> </ul> </nav>

نعره ی گاو

ای طرب آور ای نعره ی گاو       

 از ره دهکده ی دور بلند

همه در ساخته با خشک گیاه           

 با رخ تیره ی ماه اسفند

عنقریب است که بر سبزه ی تر        

بخرامی و برآیی خرسند

سرخی آورده و زردی برده        

 همچنان در تب صفرا ریوند

بنهی ناخوشی از تن بیرون          

 بدهی صافی با دل پیوند

کسلی بگسلی از خانه  که بود       

 اندرو مردم آزاده به بند

خانه پرداخته داری زآوا               

 راه پر ولوله زآیند و روند

قدمت دارد خانه به نوا                 

 هر نوایی ز نوایت افرند

دیهقان چوبه در آید ز سرا           

زیرکش چرده، بر دست کمند

به در اندازد سنگین اندوه             

به لب انبازد شیرین لبخند

به تو باز اید چشمش سوی تو             

 همچو چشم پدری بر فرزند

پدران در ره شادان گذرند                

چو بهاری پس سرمای نژند

مادران از جا خندان خیزند                 

  همچنانی که بر آتش اسپند

این بدان گوید: «آمد چو عروس           

 آن بدین گوید: «با شیر چو قند.»

نازنینا بگشا راه چپر!                         

دلنشینا سر گوساله ببند!

عنقریب است که بدهد خبر از        

 نرگس و نسترن و شاه پسند

خبر از گشتگه آرد وز کوه             

 سبزه در برفش همرنگ پرند

بانگ بر دارد زی ما از دور                

که پس خانه بماند تا چند؟

ما بر آریم سوی وی آوار               

از در آید بر ما چون دلبند

ای طرب آور، ای نعره ی گاو        

 از ره دهکده ی دور بلند.

                                                                                آستارا. 12 اسفند 1310

 

دکلمه: بدون فایل صوتی

قالب شعر: غزل

وزن عروضی:

ثبت نشده

بحر:

دیدگاه مخاطبین