رفت از کلبه برون انگاسی
شمع در دست پی دیدن ماه!
پیش آن شمع ز تیره نظری
ماه می جست برین سقف سیاه!
کرد چندان که نظر هیچ ندید
ماه تابان و کشید از دل آه.
گفت: «امشب مه گردون مرده ست.»
گفتمش: «ای بر تو ماه تباه!
پس این پرده ز انوار وجود
ماه ها هست فروزان خرگاه.
لیک با روشنی شمع خرد
گر نبینی مه روشن چه گناه!
مرد را تا نبود بینایی
چه گهر در نظر وی چه گیاه.
همچو آن کور دل کوته بین
همچون آن هرزه درای بدخواه
کار استاد مهین ارژنگی
بیند اما به نگاه کوتاه!»
1307
دکلمه: بدون فایل صوتی
قالب شعر: چهار پاره
وزن عروضی:
ثبت نشده
بحر: