چراغک / علی اسفندیار(نیما یوشیج)/مجموعه شعر دیوان رباعیات نیما یوشیج

کتاب دیوان رباعیات نیما یوشیج-علی اسفندیار(نیما یوشیج)

فیلتر آثار بر اساس:

1 - گفتم الف. او گفت الف0 گفتم با
2 - دل برد ز من آن سر زلفین دو تا
3 - نه قافیه اش درست و نه وزن بجا
4 - در قول و قرار تو وفا نیست ترا
5 - تا دور جهان قبله ی دل ساخت ترا
6 - خون می خوری، این نه کامرانی ست ترا
7 - میلت سوی دوستان نهاده ست چرا؟
8 - در کوفتمش. گفت: چنین زود چرا؟
9 - دردا که نگشت هر کسی محرم ما
10 - بنهفت رخ از من گل مهتاب مرا
11 - گر چند چو تو پشت دولا نیست مرا
12 - یک چند به گیر و دار بگذشت مرا
13 - آینه شدم به روی بگرفت مرا
14 - در راه تو دادم آنچه کان بود مرا
15 - شاداب گلی بودم و افسرد مرا
16 - افسرد به باغ من گل زرد مرا
17 - نماند قبیله را نشان، نه رمه را
18 - گفتم همه ام هوای تو. گفت بیا
19 - بنشست، چنان که ما بنشسته برآب
20 - شب بود مه از تهیگه ابر برآب
21 - رفتم به سوی نرگس و نرگس بر آب
22 - آبادی از آتش است گویند و عذاب
23 - گفتا بنشینو قصه گوی از هر باب
24 - بر ناو مرا نشسته شیطان به شتاب
25 - در داد نخستینم کاسی بشتاب
26 - گفتم که مرا خوانش و اندر تک و تاب
27 - اندر طلب آن مه اندر تک و تاب
28 - گفتم صنما عمر منی، برد شتاب
29 - دریا به حباب گفت از روی عتاب:
30 - چندین به عتابم مکش و بیم عذاب
31 - آتش زده ام، مرا نمی گیرد خواب،
32 - با وی دل آبادم افتاد خراب
33 - ماه است و شب و حریفبا جام شراب
34 - ای رفته ز بس خیال بیهوده به خواب
35 - می گریم بی تو همچو بیمار به تب
36 - بیم است مرا ز روز و هم بیم ز شب
37 - افکند به روز من شب و روز به شب
38 - در گیسوی وی راهم افتاد به شب
39 - میمیرم اگر نام تو دارم بر لب
40 - باد آمد و گل آمد و وقت آمد خوب
41 - گه سوی فراز و گاه بر سوی نشیب
42 - صد بار زیان دیدی و صد بار نهیب
43 - آن کس نه که با علی (ع) دل خویش بباخت
44 - با دانش هرکس ار رهی کار بساخت
45 - اول، به ره سفسطه مفهومم ساخت
46 - آن حرف که خاطرم بدان می پرداخت
47 - بر کرد ز پرده دست شمعم افروخت
48 - گفتم که تورا مجلس با من افروخت
49 - باد آمد و روی دشت و گلزار بسوخت
50 - گفتم: چه خوش آمدی .زکف جام بریخت
51 - دل آب شد و ز راه چشمم همه ریخت
52 - دزدیده به هر کاسی دردی آمیخت
53 - چون سوختم، اشک شد به دامن آویخت
54 - شمع از سر سوز اشک حسرت می ریخت
55 - گفتا چه کنم ز شکوه ی جانسوزت
56 - آمد سحر و نوای موذن برخاست
57 - ای ناو نگهدار،مگو فکر خطاست.
58 - بی تو همه در پیکر من سوز تب است.
59 - گفتم : نه لب است ، چشمه ای از شکر است
60 - گفتی که فلان چو دشمنی حیله گر است.
61 - گفتم : که دلم به عشق مجبور چراست؟
62 - دل گفت که : شمع مجلس افروز خوش است
63 - هرچند که افزود و به هر چند که کاست
64 - گر بر سر کوی تو نپایم ستم است .
65 - گفت آنچه زمن داری؟ ستم است
66 - شعر، آیتی از خیال صحرایی ما است .
67 - گر با کم روزگار سازم چه غم است.
68 - رندی چه بود دل سوی او باختن است
69 - کارم هم بزم دوست افروختن است.
70 - اسباب هنر یکسره بر گرد من است.
71 - گفتم ستمت؟ گفت ستم کیش من است.
72 - گل گفت به باغ ابر مهمان من است
73 - گفتم چه شبی؟ گفت ز گیسوی من است.
74 - گفتم که: جهان را سبک و سنگین است.
75 - گویند که جز تو را نمی باید خواست
76 - در خانه چراغم از تو افروخته است.
77 - بر روی خوشش هرکه نظر دوخته است
78 - من معنی ام و هرکه به من باخته است
79 - هر دم به نگاهش دل من باخته است
80 - گفتم به چه قامتی که آراسته است.
81 - گفتم چه قبا بر تنت آراسته است.
82 - گفتم چه قبا بر تنت آراسته است.
83 - چوپان که عصای دست بگذاشته است.
84 - می تابد ماه و خیمه خاموش شده است
85 - دل دید چو در ناوک چشم تو چه هاست
86 - محمود علی(ع) عابد و معبود علی است
87 - خندید و مهم داد مرا چای به دست
88 - نیما گوید: به گاو مانم چه درست،
89 - خواهی که نگردی از ره و رسم درست
90 - صد مرده کنی زنده شناسیش درست
91 - گر زآنکه زر وی تو نگاهم بگسست
92 - گفتا دل من رشته ی مهر تو گسست
93 - گفتم شب دوش ، گفت طوفان که گسست
94 - تو کا به تختی به سر شاخ نشست
95 - گفتم دلم از دو چشم مست تو شکست.
96 - چنین دل و جان بهر تو آمد به شکست.
97 - آمد زدرم دوش مهم سرکش و مست
98 - گفتم به صدا شکست هر چیز شکست
99 - بنشست به در ز پرده ، می خورده و مست
100 - آمد به تن من و به دل کرد نشست
101 - گویند که: هرچیز من اوست.
102 - تا در خود جا داری و بیرون نه ز پوست
103 - گفتم : اگرم دست دهد صحبت دوست
104 - گویند می لعل چرا داری دوست؟
105 - گویند چرا من غم دل دارم دوست.
106 - گل با گل زرد گفت: زرد ارچه نکوست ،
107 - گفتم: به خرامیدن، بالاش نکوست.
108 - هر بد که زمل گفت حسودی، نیکوست
109 - صد بار شکست و بست و درهم پیوست
110 - گفتم چه کنی دلت چو با من پیوست
111 - شوخی که بهم کرده بسی ایسم بس ایست
112 - زین بستم رهوار و مرا گفت:بایست
113 - خون می خورم و کی ندانست ز چیست
114 - گفتم: نظر اهل خرد دانی چیست؟
115 - رازی ست که آن نگار می داند چیست
116 - چون مست درآید همه اش دلداری ست
117 - هر چند که بر نشست، می خواست گریست
118 - ابر آمد و برکشته ی من زار گریست
119 - در دایره ممکن ناممکن زیست
120 - عمری به سرآمدم به هنگامه ی زیست
121 - گویند کسش به حرف نشناخت که کیست
122 - گفتم: ز چه در رخ گل افروختگی ست؟
123 - دل خام تو شد و لیک جانم باقی ست
124 - سر در پس زانویم و دل بر سر دست
125 - گفتا: به شب سیه، شفق پیدا نیست
126 - کس نیست که باز زبان من گویا نیست
127 - راهی است مرا که هیچ سامانش نیست
128 - گفتم همه خفته اند و بیداری نیست
129 - گفتم رخ تو؟ خراجیش چو نیست؟
130 - گفتن نگهی ، گفت هوا روشن نیست
131 - شب نیست کران هیمه ی تر دودی نیست
132 - مسکین دلی من که پای بر کوی تو داشت
133 - دیدم که به خواب غولی افتاده به پشت
134 - آمد به برم اگر چه چون خواب گذشت
135 - گفتم : همه ام عشق ، غم آلود گذشت
136 - ابجد کسی رو به حرف شیطان ننهشت
137 - گفت: بنگر ولی به چشم گوشت
138 - خوش آمد و خانه ام گر آراست ، برفت
139 - هیات که آنچه بود بر باد برفت
140 - دل کاو همه شاد بود و با شاد برفت
141 - آنکه فکند بر رهم لنگ برفت
142 - آمد که فزاید به غم افزود و برفت
143 - با آتش پیدا شد و با باد برفت
144 - آنی که چو آب آمد و چون باد برفت
145 - خوابیدم و با من هوسی آمد و رفت
146 - بر وی به خطا تاختی و آمد و رفت
147 - شاد آمد و با خاطر نا شادم رفت
148 - آمد به من او ، لیک به شب آمد و رفت
149 - آیین محبت و وفا رفت که رفت
150 - گفتم که نماندم هوسی ، باشد گفت
151 - آن نعمت بگردان که مرا خواهی گفت
152 - گفتم: ستمت؟ گفت: شکیبایی دار
153 - گفتا چه تو از بهشت توانی گفت؟
154 - گفتم: دلم از کوی تو چه سود گرفت
155 - ابرآمد و روی کوه و صحرا بگرفت
156 - ابر آمد و گفتم همه صحرا بگرفت
157 - بس حیله گرا که روی از حق ننهفت
158 - با دل چه بسی پند بدادم، نشنفت
159 - گویند «نه دوری که تمنا کنمت»
160 - پرسیدی از دلم؟ همه رفت به باد
161 - آن ماه که انش نه خاموشم باد
162 - مائیم و در این دایره چون گرد به باد
163 - جان با تن من دوش به دعوا افتاد
164 - از دست غمت دست به دستم افتاد
165 - باد آمد و باغ را به طوفانی داد
166 - چندانکه زعیب بستنی بر من شاد
167 - عمری همه خواندم و نبردم از یاد
168 - تیک تیک چه به شیشه شب پره می کوبد
169 - شوریده مشو که هر چه بر می گردد
170 - ابجد همه کارها دگر می گردد
171 - با گل گفتم به گل چه کس پیوندد ؟
172 - گفتم قد تو؟گفت تماشا دارد
173 - آن ماه جبین که نیم تاجی دارد
174 - گویند چو شیر زخم بر می دارد
175 - بی حد بود آنچه ره به نسبت دارد
176 - گویند که عاشقی جهانی دارد
177 - نام از که بری که از تو نامی نبرد
178 - گوی از من کس هیچ نه نامی ببرد
179 - آن را که رهی ست ره به کویی نبرد
180 - دیری است خیالی به سرم می گذرد
181 - آن کشت که بود از آن من سيل فرد
182 - گفتم: به شب مستی چون خواهد کرد؟
183 - نام از که بری که از تو نامی نبرد
184 - گفتم: عشقت عمر فزون خواهد کرد
185 - انديشه اش از خانه برون باید کرد
186 - آبم دل هیچ آتش، خاموش نکرد
187 - آب آمد و کشتگاه سیراب نکرد
188 - برخاسته باد رقابت آراسته گرد
189 - با دل به قفای رفتگان می نگرد
190 - ناکرده گنه مرا گنه می شمرد
191 - باور مکن اینکه رنگ پایان گیرد
192 - گفتی زچه بر دلت غباری گیرد
193 - آن شوخ همه به کار ما می تازد.
194 - چون خواهد حق به ظالمی پردازد
195 - گل آتش دل به چهره می پردازد
196 - افروخت که افروختنم آموزد
197 - می خواست که با من به جدل برخیزد
198 - بی تو غم تو به گردنم آویزد
199 - خون از ره دیده ام به در می ریزد
200 - گفتم گره ی موی تو؟ گفتا باشد
201 - بنماید هر سو که نیازم باشد
202 - گفتم ز تو کی کار بسامان باشد؟
203 - گفتم: نفس تو راحت تن باشد
204 - گویندم با غمت چه تمکین باشد
205 - هر رنگ کاشارتی ز حالی باشد
206 - گوشم نه به هر حرف ریائی باشد
207 - گفت از منت ار هوای یاری باشد
208 - هر کس به رهی شد و رهی جویا شد
209 - گویند که بید خیزران خواهد شد
210 - دود از بر خاکستر بنیادم شد
211 - چون باد در آمد و ندانم چون شد
212 - عناب خجل از لب عناب تو شد
213 - هر چند به دام توبه میدان تو شد
214 - آن شوخ پریروی که با ما جوشد
215 - کوبید مرا سینه ی من عودی شد
216 - هر تیغ که بر کف علمداری شد
217 - هیهات که روز عمر چون آهی شد
218 - دادم پی گریه چشم دریایی شد
219 - یک خاطر از کار تو آزاد نشد
220 - یک هیمه نسوخت کز دلش دود نشد
221 - گفتم: کس از غم تو آزاد نشد
222 - دردا که دلم با کس همراز نشد
223 - هر ره که زدم رقیب خاموش نشد
224 - صد فکر به سر شد و یکی نیز نشد
225 - با حرف کس اندیشه ام از راه نشد
226 - با دل به خم موی تو خواهیم آمد،
227 - جانا سخنت شکر اگر افشاند
228 - آوخ که سیاهیم به یک موی نماند
229 - در این شب سنگین که نه کس می داند
230 - مارا به یکی موی بیاویخته اند
231 - مارا چه که در فرنگ چون ساخته اند
232 - رفتیم و زما به خاطری گرد نماند
233 - گفتم: زلفت. گفت: به شب می ماند
234 - گفتم: رخ و موت بهم ساخته اند!
235 - دیوار چنانکه هست انداخته اند
236 - بسیار به هم کرده بیامیخته اند
237 - چون آب به آوندم در ریخته اند
238 - چه حرف که او را به چه آراسته اند
239 - قوت من و تاب جان به بادم دادند
240 - جمعی به سخن تا سحرم گوش شدند
241 - خوبان چمن به جورش از هوش شدند
242 - یاران موافقی که از جوش شدند
243 - آنانکه بدیدند و بگفتند و شدند
244 - آن وقت که گلها به چمن می خندند
245 - رفتند حریفان که پریشان بودند
246 - بسی دانش از ستر تنم می دزدند
247 - روزی که حساب من و تو در نگرند
248 - بودش همه با سوخته اش ناز و گزند
249 - ابجد به توام پندی خوش ای فرزند
250 - گرچه دلم با تو دارد پیوند
251 - عارش که حدیث اهل دل گوش کند
252 - گرچه ترا زخویش دلخور نکند
253 - بگشاده کمان، کشیده بر دوش کمند
254 - گفتم ز چه بر آتش من دود کنند؟
255 - آنانکه عبث نه گفت و گو تو کنند
256 - گویند پس از ما گل و می خواهد بود
257 - گفتم چه کنم با گل اگر یار بود
258 - صدقای سرود آنکه یکتایی بود
259 - از گونه چو صبح، سرخی انگیخته بود،
260 - گر ننگ بجا ماند و گر نامی بود
261 - گفتم: نشنیدند پیامم که بود
262 - ما راست گنه از تو چه مکتوم بود
263 - پرسیدم از رود: کت آن نغمه چه بود
264 - گل گفت بنفشه را به بازار که بود
265 - اول به سر عتاب رفتم که چه بود
266 - آنی که شکست، خود ندانم که چه بود؟
267 - گفتم: صنما کجا ترا خانه بود؟
268 - صد کشت به آب و دانه انباشته بود
269 - از روز مرا کنایت از روی تو بود
270 - گفتی ز مخالف که چه ها خواهد بود
271 - گفتم: چه سبک دست شب از ماش ربود
272 - یک راه ندیدیم که خود باز نبود
273 - جستیم زجرم خاک تا کنه وجود
274 - بر دامن کوه بنگر آن ابر کبود
275 - آوخ زنگه کردن آن چشم کبود
276 - ابر آمد و روز را به قیرش اندود
277 - آوای سرود برشد از جانب رود
278 - چشمم همه روز اشک بر اشک فزود
279 - گفتم سببی ساز که باز آیی زود
280 - پیوست و برید کاست و آنگه افزود
281 - کردم ز بر و زیر همه راه وجود
282 - گویند بریم اگر نظر در موجود
283 - در بود و نبود اگر زیان ور همه سود
284 - بگذار گل اندام بشوید، چه شود؟
285 - یکدم نه به مهر آمده دادم بدهد،
286 - دارد همه ام درد که درمان بدهد،
287 - بیدار نشسته ام که او باز آید
288 - هر حرف که از دلم به لب می آید
289 - گوشم همه کاوازه ی در می آید
290 - با هر نفسم هزار غم می آید
291 - گفتم نگهم؟ گفت مرا می پاید
292 - گفتم همه سوختم، بگفت این باید
293 - گفتم گره از مویش اگر بگشاید
294 - علمی که نه بر زبان ترا می شاید
295 - آمد ز درم دوست، زمانی چه مدید،
296 - گفتم: سخنی ساز که غم بزداید
297 - این ابر نه بر تو نه به من می گرید
298 - گفتم: چه کس این نقش برین رنگ کشید
299 - تاریک شب است و روی صحراست سفید
300 - پایی نه که در راه تمامی پوید
301 - یاران بنشینید و به من گوش دهید
302 - گفتم: چه کنم بر زبر موج دچار؟
303 - ناخوش به تنم من از شب ناخوش دار
304 - گفتم: ستمت؟ گفت: شکیبایی دار
305 - شکوا نکنم که خامم اینگونه مدار،
306 - افتاد مرا با غلط اندازی کار
307 - در حیرتم از روی و سر و موی نگار
308 - با ابر بهار گفتم: ای ابر بهار
309 - بشگفت، به گل گفتم، با دست بهار
310 - ای کرده همه شعر مرا زیر و زبر
311 - گشتیم همه روی جهان زیر و زبر
312 - گفتم سخن از تو؟ گفت پنهان بهتر،
313 - دل گفت که آن قامت دلجو خوشتر
314 - گفتا چه به غم در شدم از یاد سحر
315 - دیدم گل را به خنده در وقت سحر
316 - آمد چه زمان؟ شبی. چه وقتی؟ به سحر
317 - افروخت چراغ خانه ام تا به سحر
318 - با من همه می نشیند و گوش به در
319 - بگذر که از این دایره جا نیست به در،
320 - گفتم: اگرآفتاب بردارد سر.
321 - گاوی ست زمانه تیز شاخش بر سر
322 - شب، شب پره ام از پس شیشه مضطر
323 - تا زاد سفر داری و سودای سفر
324 - دانی گل زرد از چه بر نیلوفر
325 - خنیاگریت گذار و دریا بنگر
326 - گفتم: چه کنم؟ گفت: به جانانه نگر
327 - گفتم: چه شبی. گفت: به راهیش چو دور
328 - ابرآمد و باغ شد از او در زیور
329 - بیچاره دلم که جابجای است اسیر
330 - گفتم: چه مرا ز راحتم داشته باز؟
331 - در خاطرم افتاد که می آیی باز
332 - دیدی که چه آن شیخ فضیلت پرداز
333 - برداشتم از قفس چه شادان پرواز
334 - گفتم که: چه وعده ی توام گشت دراز!
335 - آمد گره اندر گرهش موی دراز
336 - آمد گره اندر گرهش موی دراز
337 - ابر است و شب است و ره بیابان دراز
338 - می خواست گره گشاید از زلف دراز
339 - می خواست ز جور او سخن بدهم ساز
340 - می پوش رخ از مردم و با گوشه بساز
341 - گفتم که به هجران تو تا کی دمساز
342 - گفتم: دل من گشت به هر غم دمساز
343 - با نرگس گفتم: ز چه ای چشمه ی ناز
344 - پای آبله مردی ام بر در به نیاز
345 - گفت ای به منت هر نفسی روی نیاز
346 - شب نیست که آه من نینگیزد سوز،
347 - بازارت گرم کردی و آتش تیز
348 - ابجد اگر اهل دلی و اهل تمیز
349 - گفتم که شده ست راه طی؟ گفت مپرس
350 - در زلف سیاهش دل من باز مپرس
351 - آنی که تو دیدی نیم، آنم که مپرس،
352 - از دیده روانه است خونم که مپرس
353 - بودم مرغی رها چو آوای جرس،
354 - گفتم به دل: ای گوش بر آوای جرس
355 - خواهم گریزم، در بسته ست قفس
356 - بودم چو تو من نیز در آزار قفس
357 - با مردم بی دانش بسیار نویس
358 - گفتم: چه کنم؟ گفت: به دل با ما باش
359 - بالای خوش و چهره ی دلجو را باش
360 - هر چند که خامشی، سرودی می باش!
361 - کاری چو نه در گرفت از آن سیر مباش
362 - گفتم غم من؟ گفت که افزون دارش
363 - در بست که هیچکس نکوبد به درش
364 - بنوشته به روی هر در از هشت درش
365 - آمد به برم دوش نگارم سرکش،
366 - افتادم از چشم و به دامان شدمش
367 - آمد رسن گاو نرش بر سر دوش
368 - گفتم سحرم؟ گفت خوش است از شب دوش
369 - جان در سر این کردم یکسر شب دوش
370 - آمد که به می نشیند او با من دوش
371 - گفتند که نای را چه جوش است و خروش
372 - یاران ز من این حدیث گیرید به گوش
373 - مرغی ست به بام تا برآید به خروش
374 - می پوشم چشم، تا نبینم در روش
375 - گفتم به بهارگاه می باشد خوش
376 - حیف است که چون کوزه بمانی خوش
377 - از گوشه ی طاق خانه ام شمع خموش
378 - آمد به درم سرخوش و مست و مغشوش
379 - شب می نهدم هزارها نکته به گوش
380 - خواهم که پیام من رسانیش به گوش:
381 - گوشم نگرد، به شنودم چشم چو گوش
382 - گل گفت چرا باد نخواندم در گوش
383 - گفتم چه کنم؟ گفت مرا می شو گوش
384 - گوشم همه چشم گشت و چشمم همه گوش
385 - گفتم: چه کند با من موی سیهش
386 - برنامدم از جور تو با تو کم و بیش
387 - یک مرد پدید آمد بس دور اندیش
388 - آمد سحر و مراست مصحف در پیش
389 - آمد به سحر در برم آن دور اندیش
390 - می پرسیم اندر قفس از حال پریش؟
391 - چشمش همه می رفت پی حاصل خویش
392 - گفتم سخنی بگوی، گفتا: به چه شرط؟
393 - باز از بر گل، لاله برافروخت چراغ
394 - گفت ابر بهار با گل ای شاهد باغ!
395 - گفتم: نفسی درآی با من سوی باغ
396 - می خندم از گریه ی سنگین چو صدف
397 - صدبار به سر زد و صدبار به دف
398 - پیوست به من به موی چون مشگ به برف
399 - در شمع فسرده دوش دیدم چو دقیق
400 - گل زد به گریبانش از شادی چاک
401 - زیک زیک به نهفت خود چه می خواند: "زیک"
402 - دیوی دیدم نشسته با دیوی تنگ
403 - گفتم دلم از دهان تنگت شده تنگ
404 - جانا دلت از چه با دل من در جنگ
405 - گفتم مشتاب در ره، ای صلح تو جنگ
406 - می باش در این زمانه با او همه رنگ
407 - گر از رخ خورشید بپردازی رنگ
408 - گفتم: چه بکار بست رنگ آن نیرنگ
409 - گرچه به زبان موی بر آرم از سنگ،
410 - چندین چه غم از زمانه ی نا همرنگ
411 - گوید بره: کی خریدم؟ این گرگ آن گرگ؟
412 - صدقای سرود کز بر عرش کمال
413 - در کار تو بی دریغ آوردم دل
414 - گشتم من از تو مست، یعنی غافل
415 - دیدی که چه گشت کار آن گل اندام
416 - آمد برم آن نگار چون ماه تمام
417 - چون نقطه ز من معنی هر حرف تمام
418 - یک جمع برآنند که گردند بنام
419 - با دل به همه زیر و زبر تاخته ام
420 - از شعرم خلقی به هم انگیخته ام
421 - با یاد تو من به حرف آمیخته ام
422 - از هر کس گوشه کرده بگریخته ام
423 - گفتم که چو آتشی برانگیخته ام
424 - دل ندهم از تو روی تا برتابم
425 - اورا به هزار گونه آراسته ام
426 - بس گفتم و حرف تو نیامد به لبم
427 - راهی ننمود، تا کرانی طلبم
428 - گرچند بدیدم آنچه کان دانستم
429 - صد جام به دست آمدم و بشکستم
430 - هرچند که گفتم و همه در سفتم
431 - با وی سخن از حرف نهان می گفتم
432 - یک روز مباد و هر بلایی بادم
433 - هرجا شدم از پای نشان بنهادم
434 - با آنکه به سر نه شاخ و بر پشت نه دم
435 - چندانم کوفتی که هموار شدم
436 - سر کرد نوایی که همه گوش شدم
437 - دل سنگ شد و سنگ چو فولاد شدم،
438 - هر نیک و بدی همه فراموش شدم
439 - از راه برون سوی درون می کشدم
440 - هردم که هوای کار کمتر دارم
441 - روز خود در راهش شب می دارم
442 - خواهم به هزار عیب در پیوندم
443 - گفتم ز سفیدی و سیاهی دارم
444 - در چشم تو گر ز سنگ ناچیزترم
445 - گفتی که چرا به خویش باشد نظرم
446 - چشمم نه بدو که من در او می نگرم
447 - گفتم چو رسد به بر چو جانش گیرم
448 - گفتم: مگر از مهرش دل برگیرم
449 - گفتا ز تو ای عاشق چون می گذرم
450 - می گفت: مده ز سوی کوه، آوازم
451 - گفتم: نگهی اگر بر آب اندازم
452 - دوستم همه گفتی که به درد تو رسم
453 - آتش زده در خانه ام او، می ترسم
454 - تن خسته که من نه بیشمارت بوسم
455 - یک جرعه به من که آن فزاید جوشم
456 - نادان ترسد کجا چه اش باشد کم
457 - دست از هم برگشاد و دم کرد علم
458 - زمی میرم صد بار پس مرگ تنم
459 - گر زود سخن کنم و گر دیر کنم
460 - گفتم که به دانش دل آگاه کنم
461 - دل گفت که: شمع مجلس افروز منم
462 - در عشق تو دل بخون نشستم که منم
463 - گر زانکه خطا خواه شدم من که منم
464 - خواهم که تن از دل و دل از تن بکنم
465 - بر روی تو گر نظر نبازم چه کنم؟
466 - گفتم سخنم گفت: به غم می بینم
467 - صد زشت به چشم بینم و دم نزنم
468 - چون چنگ گرم به گوش مالی دانم
469 - شب نیست که از دیده نرانی خونم
470 - تا بشنومت ندا، همه گوش شوم
471 - بر تو همه افزایم و از خود کاهم
472 - گفتم چشمم؟ گفت در آبش خواهم
473 - از من چو نرست، چون من از وی برهم؟
474 - توفیر نداده ای الف را از جیم
475 - یک روز ز مردمی امانی جستیم
476 - صد گونه ستم کردی و دل سوختیم
477 - یکدم نه زمان دهد که درمان جویم
478 - عمری ز پی حریف و پیمانه شدیم
479 - گفتم نفسی بمان که حرفی گویم
480 - افروخت مرا، که شمع افروخته به
481 - دل بر سر گیسوی تو آویخته به
482 - گفتم به دلم دور ز میندانش به
483 - گفتم به رهت، گفت نیاشفتن به
484 - گفتی که بتاز! تاختم، دیگر چه؟
485 - سر برکشی از فراز دیوار، که چه؟
486 - جوی است خموش، آسیاب افسرده
487 - ابرم، همه اما به چمن رو کرده
488 - از تف رهت سوختم آبی در ده
489 - گفتم ز چه در فکر فرویند همه
490 - با این شب و راه کاندران حیرانیم
491 - چون دانه ی انگورم بفشار و بنه
492 - ای دیر سفر که رفتی از من بازآی
493 - در کوفتمش گفت به سود آمده ای
494 - گل خنده زنان گفت: جهان آرائیم هرچند که بر یاد کسان کم آئیم
495 - جوشی که چرا چشم به من دوخته ای
496 - از آنچه فرو بردی و انباشته ای
497 - شب رفت و گذشت و در تن من چه تبی
498 - باهر نفسی، هزار دیدم تعبی
499 - یک دست بر این بسته و یک دست برآن آویخته پای و باز یک دست در آن
500 - چاهی ست گشاده، کله ای بر سر آن
501 - اندازه مبر کز آنسوی بام افتادی
502 - گردید مرا شوق نخست استادی
503 - جامی است نهاده کله ی مرده در آن
504 - بسیار ز کوی خود نشانم دادی
505 - گویند که ما را به دست دگران
506 - راهت بنمودم و به ره باز شدی
507 - می خواند مرغ شب به زیر باران
508 - ابجد چو تا با منی مرو با دگران
509 - با خم گفتم چیست که خاموش شدی،
510 - آوای تو نیست آنکه گویند بخوان
511 - سرتاسر این جهان همه جانوران
512 - گفتم زمن ای مهوش چون سیر شدی
513 - آمد بسوی مسجد زاهد مردی
514 - سیل سخنم به جان می انگیزدشان
515 - گفتم که چو آتش رخ بی غش داری!
516 - گویی که: "چو معنی از سخن برداری
517 - گفتم غم من؟ گفت چه جانی داری
518 - هر روز مراست با هنر دشواری
519 - داد آینه ام به دست آن جان جهان
520 - گفتم به کدام دیده در من نگری؟
521 - افتاده سروکارم با فتنه گری
522 - گفتم: به منش نظاره ها بود نهان
523 - گفتی که بپوی! دل بپویید بسی
524 - حرفش همه بود مایه ی آشفتن
525 - گفتم نفسم رفت و نماندم نفسي
526 - گفتم به شب هجر تو خواهم خفتن
527 - خطی که نه هر کسش تواند خواندن
528 - آموختمش شيوه ی هرگونه سخن
529 - با دیو چنان همدم و از مات سخن
530 - گفتی که حریف من نخواهی بودن
531 - از رود مگیر و بر سر رود مکن
532 - گفتم چه دهان گفت چنین جوش مکن
533 - گفتی که چنان باش وچنان گشتم من
534 - آمد سحر وهنوز هشیارم من
535 - هر زخم مرا رسد ز جوشیدن من
536 - بنگر چه دل مراست حاصل از من
537 - گفتم عشقت، گفت خراجت از من
538 - افسوس که طبع من بیفسرد ز من
539 - گفتم که به دل؟ رویش بشکفت که من
540 - مهتاب دمید و گل بیفروخت چو خون
541 - گفتا دلت اندر شب وصل من چون؟
542 - آمین! نه ددی بجای ماند. آمین
543 - چشمم همه شب که چه خراب است زمین
544 - شیطان به در تو کوفت، بگریز از او!
545 - پی بر پی من آمد تا خانه ی او
546 - گویند به پرده ام چرا حرف از او
547 - دل گنج تو برد و آن نهادم با تو
548 - دیروز قبول هرکه بیمار به تو
549 - می خواستمت حرف نگویم به کسی
550 - در گربه دلم نه یک نفس رست از تو
551 - گفتم نفسی به من گذر دار و برو
552 - در چشم چراغ کس نه دودی باشی
553 - بر مردم دانی ز چه ره می جوشی
554 - یک جای غمی نشسته یک جا هدفی،
555 - "نور وزمه" است و کشته را وقت درو
556 - گفتم ز حديث رخ تو ای دلجو
557 - گفتم به برم گر آمدی زود مرو
558 - می گفت ننوشم که زیان دارد می،
559 - جوش خم می نشانی از چیست بگو؟
560 - باشد وقتی که هر چه خوانی، دانی
561 - اسباب سخن تا نه مهیاست مگو
562 - گفتم چه کنم؟ گفت اگر بتوانی
563 - گفتم که مرا بهره ده از کشته ی نو
564 - با دل به سفر شدم پی درمانی
565 - گفتم چو شبم دراز آمد چون راه
566 - نه می نهی ام که خاطر آزاد کنی
567 - بستم نظری به سیر در صورت ماه
568 - گفتم چه شبی گفت اگر گوش کنی
569 - گفتم چه شود گرم در آغوش کنی؟
570 - گفتند به مرغ: ای اسیر خانه
571 - روزی دو سه گم کردم راه خانه
572 - گفتم ز برم رفت و منم چشم به راه
573 - سه تن به سفر شدند آن رفت به چاه
574 - چندین مکن آماجم از تیر نگاه
575 - گفتم: هجرت؟ گفت شب و ابر سیاه
576 - گفتا چو زمن هزار تلخی بینی
577 - مهتاب شبی بود و سرود دف و نی
578 - گفتم که بدان دهان همه شیرینی
579 - بنشین به غم خود نفسی بر لب جوی
580 - نزد ما به دوانیدن ما نرم شوی
581 - از گیسوی تودلم چو می شد راهی
582 - با رنگ گلم بود سر و سودایی
583 - گفتم گرهی مراست گر بگشایی
584 - نه دود منی کز آتشم بگشایی
585 - گفتمم دهنت، گفت چرا می جویی
586 - صد عیب به کوه اگر بخوانی که تویی.
587 - در نیم شبم چرا به سر می آئی
588 - بگذشتم بر چشمه ای از صحرائی
589 - گویند به دل غمش نیندوخته به