آزمون ها، کرده با خویشان و یاران، تند خویم

با که جوشم؟ با که نوشم؟ با که خندم؟ با که گویم؟!

ای که هر دم لاف دیگر میزنی، در جانفشانی

من بدان شادم، که چنگالت نیفشارد گلویم!

خنجری در شانه دارم، یادگار از مهر یاران

ناجوانمردم به یاری، گر بنالم، گر بمویم

گم شدم در خویش و هرگز، سر این معنی نجستم

کزچه دارم؟ کزچه بارم؟ کز چه رنگم؟ کز چه بویم؟!

شرمسار از روی مرگم، زانکه در فرجام پیری

با چنین برنا دلی، لبریز چندین آرزویم!

خارها دارد نهان، در پشت هر لبخنده، چون گل

هر که میخواند به خویشم، هرکه می آید به سویم!

در سبو، ساقی، اگر جامی بود باقی، بمن ده

زانکه فردا، من خود اندر دست می خواران سبویم

گر سلامت، یار استغنا بود، عیبی نباشد

کز حسد ورزی، هزاران وصله بندد، عیبجویم

چاره در افسون افیون جستم از نامردمی ها

چون فریدون، تا غمی در سینه دارم، یار اویم