همنوائی میکند، با ناز او

چنگ شاد آهنگ ناز آواز او

شاخ گل، در دست بادی دلکش است

چون بجنبد، قامت طناز او

زیر و بم ها دارد، اندر گوش جان

بانگ مهر انجام خشم آغاز او

از بلندی، بر کمر پیچد، به رقص

پر شکن گیسوی هستی تاز او

پرنیان پوش است و، چندین دلفریب

وای اگر، بی پرده ماند، راز او

سایه اندازد، چو مژگانش، بچشم

جان فشانم، پیشچشم انداز او

گر دلی داری، ز عشقش، ریش ریش

بوسه زن، بر دست غم پرداز او

باغ عطر افشان آغوش است و، کام

نیکبخت آن دل، که شد، دمساز او

تاکرا شاهی دهد، این مرغ بخت؟!

صد نگه پیوسته، بر پرواز او

در «فریدون»شور گستاخی دمد

ناز چشمک های افسون باز او