گرچه کار آموز عشقم، پیش کار افتادگان

در کنارم گیر و بگذار، زین کنار افتادگان

ساقیا! جامی بده، تا گلفشانیها کنند

این، به باغ زندگی، از برگ و بار افتادگان

بر بساط سبزه، در آغوش ناز آلود یار

برگ زرینم، بر فرش بهار افتادگان!

سرد مهرانیم اگر، با گرم پیوندان، رواست

ما به گرماگرم عشق،از چشم یار افتادگان

پرنیانی تار جورابت، بر آن ساقم، بسوخت

دل نسوزد، عنکبوتان را، به تا افتادگان

چون فریدون، بر نگیرند از گریبان تو چنگ

این، ز ناکامی، بچنگ روزگار افتادگان