پائیز پر کرشمه، درآمد به باغ ها
با رقص برگ ها و خروش کلاغ ها
رخشید، ز شیب دامنه، قندیل سرخ نار
چون در میان کاسه ی زرین، چراغ ها
آن پاره پاره ابر سپید، از ستیغ کوه
الماس دانه دانه، فشاند به راغ ها
گه زرد و، گاه سرخ و، گهی نیلگون شود
برگ، از فسون خامه ب رنگین داغ ها
زیباست، کوچ مردم چادر نشین، به دشت
با نغمه های دلکش زنگ الاغ ها
هیزم شکن، به جنگل خاموش پر درخت
سرها و دست ها فکند، بر جناغ ها
شاخ بلوط سوخته، اختر فشان شود
شب ها، میان دود کبود اجاق ها
باد، از فراز شاخه ی گرد و بنان باغ
هردم، بری دگر فکند، پیش زاغ ها
چین نهد، به گونه ی استخر نقره فام
دیوانه باد گمشده، در کوچه باغ ها
من، دوستدار آن غم شیرین دلکشم
کانور خزان دمیده، چو می، در ایاغ ها
خرم کسی، که در دل این فصل دلپذیر
از گیر و دار بیهده، جوید فراغ ها
وز همدمان روز جوانی(هرآنکه هست)
گیرد، در آستانه ی پیری، سراغ ها
پس با گروه مانده، به افسوس رفتگان
آتش زند، ز گردش می، در دماغ ها
دکلمه: بدون فایل صوتی
قالب شعر: قصیده
وزن عروضی:
ثبت نشده
بحر: