ای عاشق شوریده، رموز سخن آموز 

و آن نغمه ی مستانه، ز مرغ چمن آموز

تا سایه ی آن چتر سپیدت، به سر افتد

افشانگری، از بوی خوش نسترن آموز

صد خرمن گل، در خم بازوی تو خواهم

جهدی کن و، این کار خوش، از یاسمن آموز

باشیشه دلان، سنگ قضا باش و، میندیش

وین شیوه، ز بیمهری آن دلشکن آموز

مردی کن و، در جوش هوس، شعله بپوشان

وین نازکی، از دلبر نازک بدن آموز

فردوس خداهم، به یکی سجده، نیرزد

ایدل، ره گردنکشی، از اهرمن آموز

رسوائی ما، قصه ی پوشیده ز کس، نیست

این نکته که خواهی، همه از خویشتن آموز

پا بر سر هر سنت دیرینه، فروکوب

آماج سر انگشت ملامت شدن آموز

ز آن پیش، که اندرز فریدون زندت راه

دلدادگی، از طبع طربناک من آموز