چکی است تجربه، در وجه شخص تجربه کار

که آن حواله به شخص دگر نپردازند

چو《آورنده》قلم خورده، اندر آن چک نقد

بهای رنج پدر، بر پسر نپردازند!

به وارث ارچه توان داد گنج نعمت و مال

فغان! که تجربه چون گنج زر نپردازند!

بمیر خواجه، بدان آزموده رنج دراز

که مرد بی هنران، زین هنر نپردازند

بگور تیره بر، آن توشه های تجربه را

که زاد رهسپران  بی سفر نپردازند!

تو آن تهی صدفی کز تو بر عزیز و تبار

در آن دقیقه که مردی، گهر نپردازند

بصد حواله از آن تجربت که بهره ی تست

جوی به وارث در یوزه گر نپردازند!