دلا! به یاد عزیزش، هرار بوسه،،در افشان

بسوز و، شعله ی داغم، چو لاله، در جگر افشان

بهشت دلکش بس آرزوست، بر سر راهت

بیا بیا و، ازین کنج آشیانه، پر افشان

چو عاج دوش و برش، میزند به غمزه ی نازت

تو نیز، آتش رگبار بوسه، در نظر افشان

صبا، به یاری شوریدگان باغ، نخیزد

تو، عطر غنچه، به مرغان مست نغمه گر افشان

شکفته صبحدما! شب گریز این در و دشتم

هر آن سپیده که داری، به سینه ی سحر افشان

چو نغمه، نغمه ی الهام تست، ای گل زیبا

تبسمی کن و، شوری به خامه ی هنر افشان

دل، این تفاوت رنگت، به گیسوان نپسندد

ترا که گفت، که بر آبنوس تیره، زرافشان؟!

چو بوسمت، دود آن نوش دلکشم، به سراپا

لبم ببوس و، شرابی به شهد نیشکر افشان

دلم چو برق بهاران، به خنده خنده، شکفتی

نگه مگیر و، به جانم، شراره ی دگر افشان

به شوق دیدن رویش، چو ماهتاب، فریدون

ز سینه بگذر و جانرا، به شیب شانه در افشان!